ΚΑΡΤΕΡΙ ΣΤΟ ΧΡΟΝΟ.

Καρτερι εστησα στο χρονο
να ορισει μερα
που τα κορμια θα ενωθουν
ν ανταλλαξουν μυρωδιες.

Στα βαθια, της ηδονης,
πηγαδια να λουστουν
και στις χαραδρες των οργασμων
να σκαρφαλωσουν.

Καρτερι εστησα στο χρονο
να ορισει μερα που θαρθεις
μ ελευθερια, καρδιας
ψυχης και λογου.

Μα ο χρονος παντα ξεφευγε
οριζε τη μερα του ποτε
κι η προσμονη
σαν πυρετος ανεβαινε.

Διψουσα,εκαιγα,ελειωνα,
ηθελα τη δροσια απ τα χειλη σου
το χαιδεμα της ανασα σου
να κλεβει τον πυρετο της προσμονης.

Μ αδικο το καρτερι
το χρονο δεν οριζεις
κι αυτος τη μερα.

ΝΙΚΟΣ ΠΑΡΑΣΓΙΑΝΝΗΣ